Blog Ostatnie artykułyNice guys. Równi goście a komedia slapstickowa8 sierpnia 2022AktualnościJednym z najczęściej pojawiających się pytań w weekendowe wieczory to: co dziś obejrzeć? Nie każdy widz ma ochotę przy każdym nowym filmie czuć się mądrzejszym, zmuszanym do refleksji czy zostać uduchowionym kinomanem, na którego właśnie spłynęło katharsis. Bardzo często sięgamy po dane dzieło z nadzieją, że historia nas wciągnie, pośmiejemy się i miło spędzimy czas. I właśnie to nam gwarantuje film Shane’a Blacka z 2016 roku “Nice guys. Równi goście”. O czym jest film “Nice guys. Równi goście”? Jak opisać fabułę? Najprościej ująć to słowami: “kolejna komedia kryminalna”, ale byłoby to duże niedopowiedzenie. Historia zaczyna się typowo. Od zabójstwa aktorki. Dodatkowo inna młoda dziewczyna zostaje uznana za zaginioną, a dwójka głównych bohaterów musi rozwiązać zagadkę jej zniknięcia. Sztamp? Być może. Dodajmy do tego, że zamordowana kobieta jest aktorką filmów dla dorosłych. A działający ze sobą duet wcale nie jest parą policjantów, co zwykle ma miejsce w tego typu produkcjach. W wyniku dziwnego splotu akcji swoje ścieżki krzyżują płatny najemnik Jackson Healy i prywatny detektyw Holland March. Jednak między panami istnieje podobieństwo zapożyczone właśnie z komedii kryminalnych typu “Godziny szczytu” – obaj się szczerze nie cierpią i nie dogadują. Nie mogą być bardziej od siebie różni. Ten pierwszy jest abstynentem o twardym sercu, a drugi przeciwnie – wiecznie się upija i boi się praktycznie wszystkiego. Niestety dla nich, ciągłe próby uśmiercenia głównych bohaterów zmuszają ich do współpracy. Podczas zagłębiania się w sprawę okazuje się, że zaginięcie młodej dziewczyny to tylko czubek góry lodowej. Obsada filmu “Nice guys. Równi goście” Obsada tego dzieła jest jego jedną z najmocniejszych części. Bowiem obsadzono prawdziwe gwiazdy zza Wielkiej Wody. Głupkowatego prywatnego detektywa gra Ryan Gosling (grał m.in. w “La la land” czy “Pamiętniku”), a awanturującego się mięśniaka Russel Crowe (“Piękny umysł” czy słynny “Glagiator”). Drugoplanowe role też nie zostały pozostawione przypadkowi. Zaginioną dziewczynę przedstawiła Angourie Rice, a jej matkę, wpływową pani polityk, Kim Basinger. Podczas seansu można zauważyć również Matta Bomera i Louis Smith. “Nice guys. Równi goście” – recenzja Wybierając film Shane’a Blacka, twórcę takich hitów jak “Zabójcza broń” czy “Długi pocałunek na dobranoc”, możemy spodziewać się mniej więcej, co zobaczymy – wartką akcję, charakterystycznych bohaterów i wszystko okraszone dużą dawką humoru. I to właśnie dostajemy. W dodatku w pięknych okolicznościach przyrody. Mianowicie, akcja historii rozgrywa się w latach 70. Twórcy wzięli to sobie mocno do serca, bo klimat tamtych czasów wręcz wylewa się z ekranu. Cała stylistyka, począwszy od otoczenia, przez ubiór i kończąc na muzyce (wspaniale wykorzystane kawałki zespołu “Wind, Earth and Fire”) nawiązuje znakomicie do tych interesujących i przełomowych czasów USA. W całej produkcji widać zamiłowanie reżysera i nieoczywisty ukłon do filmów jego młodości – “Brudny Harry”, “Foxy Brown”, “Chinatown”. Cała historia “płynie” w oparach papierosów w stylu kina noir. Dlatego obowiązkowo w filmie pojawia się typowy ciemny bar, luksusowy hotel dla bogaczy, czy willa producenta filmów porno. Mało tego, jeśli ktoś oczekuje zobaczyć staromodne “mordobicie”, nie będzie zawiedziony. Sceny walki zahaczają o komediowy slapstick, ale jest to bardzo pasujące do tego filmu i nie razi. Dlaczego? Bo od razu widać i czuć, że “Nice guys. Równi goście” jest stworzony bez pompy i patosu, jest pełen luzu i sami aktorzy wspaniale się bawią na planie. Ta atmosfera szybko udziela się także widzom. Wady? Momentami czuć, że scenariusz zwalnia bez powodu, lub niektóre rozwiązania fabularne są na siłę i bez sensu. Dla wielu widzów problemem może być także brak porządnego czarnego charakteru. Tylko czy przy tak charyzmatycznym duecie Ryan Gosling i Russell Crowe w ogóle jest potrzebny? Są idealnie niepasujący do siebie, co jest nośnikiem wszystkich śmiesznych dialogów między nimi. Właściwie, można pokusić się o stwierdzenie, że cały film ogląda się tylko dla ciętych ripost wymienianych między panami. Biorąc pod uwagę wcześniejsze role aktorów — pompatyczny Maximus (“Gladiator”) czy romantyk Noah z “Pamiętnika” – można być pod wrażeniem, jak dobrze odnaleźli się w rolach komediowych. Choćby dla tych niecodziennych kreacji warto ten film zobaczyć. Warto też wspomnieć o tym, co ważne w każdym kryminalne, nie istotne czy komediowym czy też nie – o zagadce kryminalnej. Scenarzyści walczą o to, by zaskoczyć każdego miłośnika tego typu produkcji. Tajemnica jest wielopiętrowa i tor rozwiązania zmienia się z każdą minutą filmu. Gdzie obejrzeć? Są dostępni na większych platformach takich jak: Netflix, HBO czy Player. Czy warto? Dla każdego tęskniącego za “starym dobrym kryminałem” ten tytuł będzie strzałem w dziesiątkę. W końcu, to równi goście.... Najlepsze najgorsze wakacje — nie przegap tej komedii!8 sierpnia 2022Recenzje filmówJaki film obejrzeć podczas leniwych, letnich wieczorów? Najlepiej coś lekkiego, zabawnego, niezmuszającego do ciągłej koncentracji i “bycia w pogotowiu”. A gdyby tak dodać jeszcze klimat rodzinnego wakacyjnego urlopu i sztampowe wczasy w wynajmowanych domkach? Powstaje idealny przepis na seans familijny. I takim filmem jest właśnie “Najgorsze najlepsze wakacje w życiu” (“The Way Way Back”). O czym jest film “Najlepsze najgorsze wakacje” (“The Way Way Back”)? Wybierając ten film od twórców nagrodzonego Oscarem scenariusza “Spadkobierców”, Nata Faxona i Jima Rasha, mamy pełne prawo mieć pewne oczekiwania. Ale najpierw podstawowe informacje i zarys fabuły. Głównym bohaterem historii jest czternastoletni Duncan (w tej roli Liam James), który jest typowym nieśmiałym nastolatkiem. Ma problemy z zawalczeniem o siebie, odezwaniem w towarzystwie i interakcjach interpersonalnych. Jest w tym trudnym wieku, gdzie nie może jeszcze znaleźć sobie miejsca już w świecie dzieci, ale też nie jest młodym dorosłym. Zazwyczaj w kłopotliwych trudach dojrzewania nastolatkowie mają oparcie w rodzicach, ale nie w tym przypadku. Ojciec porzucił chłopaka dla nowej rodziny, Duncan tęskni za nim i idealizuje go, gdyż mieszkają od siebie daleko. Matka (Toni Collette) nie zauważa problemów syna (bądź nie chce widzieć), bo cała jej uwaga skupia się na nowym związku z Trentem (Steve Carell). Nowy chłopak również posiada córkę z poprzedniego związku. Dlatego uzasadnionym pomysłem wydają się pierwsze rodzinne wakacje w domku letniskowym – mama Duncana, Pam, desperacko pragnie, by nowa patchworkowa rodzina zacisnęła więzy. Już sam fakt tworzenia rodziny na nowo jest trudnym zadaniem, a charakter Trenta tego nie ułatwia. Aby dokładnie zobrazować jego stosunek do głównego bohatera, warto przytoczyć znamienny dialog między nimi (podobno jest to autentyczna rozmowa, jaką przeżył scenarzysta filmu): – Ile dałbyś sobie w skali od jeden do dziesięć? – pyta Trent. – Nie wiem, może sześć? – odpowiada nastolatek. – Ja dałbym ci najwyżej trzy. Chłopak matki okazuje się apodyktyczny, małostkowy i pałający niechęcią do Duncana. Na każdym kroku pokazuje mu, gdzie jego miejsce — co jest łatwe, bo nieśmiały nastolatek nie umie się postawić. Brak reakcji ze strony rodzicielki również nie ułatwia sprawy. W dodatku przybrana siostra widzi, w jaki sposób traktuje się nowego brata i chętnie do tego dołącza. Ale chwila, przecież to miał być gatunek komedii. I tak rzeczywiście jest. Na początku rozgrywającej się fabuły jesteśmy pewni, że będą to najgorsze wakacje Duncana. Na szczęście, w tytule filmu widnieje też słowo “najlepsze”. Dziwnym zrządzeniem losu chłopak trafia do parku wodnego i zostaje tam zatrudniony. Można pomyśleć, jak praca w wakacje ma polepszyć sytuację nastolatka? Otóż nic bardziej mylnego. Poznaje tam swojego pracodawcę – Owena (w tej roli Sam Rockwell) – który z miejsca staje się jego dobrym przyjacielem. Przyjaciel Owen, któremu można przypisać bycie Piotrusiem Panem (nie ma zamiaru grać dorosłego i każdą okazję wykorzystuje, by dobrze się bawić) pokazuje młodemu bohaterowi, jak zabawne i dobre może być życie. Duncan zaczyna odzyskiwać utraconą pewność siebie i rozkwita. To mogą być najlepsze wakacje bohatera. Nasza recenzja komedii “Najlepsze najgorsze wakacje” (“The Way Way Back”) Jako wprawny widz możesz znaleźć mankamenty. Bohaterowie zostali napisani bez żadnych zaskoczeń — lekkoduch Owen nie jest pierwszym dorosłym-dzieckiem w historii kinematografii, tak samo jak ojczym tyran, czy sztampowy zamknięty w sobie nastolatek. Jednak to, jak dobrze obchodzi się reżyseria z tymi kliszami, budzi podziw. Nie udałoby mu się to bez odpowiedniej obsady, która traktuje poważnie powierzone jej zadanie. Dużym zaskoczeniem jest zwłaszcza rola Steve’a Carella, który wychodzi obronnie z wyzwania. Zwykle gra głupkowatych nieudaczników w podrzędnych komediach, miło go było zobaczyć w tak odmiennej dla siebie roli. Gra właściwie ciemny charakter i wychodzi mu to znakomicie. Ale i tak pierwsze skrzypce gra Sam Rockwell — gdy tylko pojawia się na ekranie, swoją charyzmą kradnie całe przedstawienie. To on jest odpowiedzialny za większość scen komediowych. Jeśli już mowa o komedii, warto nadmienić, że nie znajdziemy w tym filmie marnego, głupkowatego i rubasznego humoru. Często przy takich filmach istnieje obawa, że widz zamiast z uśmiechem, skończy z niesmakiem na twarzy. Na szczęście, tutaj to nie grozi. Dla kogo ten film? Dla osób które chcą się pośmiać, miło spędzić czas i poczuć to miłe, ciepłe uczucie w sercu, gdy wszystko kończy się dobrze. Zresztą, sam zobacz.... Zanim się pojawiłeś – typowy wyciskacz łez30 czerwca 2022AktualnościSą takie produkcje filmowe które potrafią złamać nawet największych twardzieli. Takie, które sprawiają, że miękną wszyscy – tak fani komedii romantycznych, jak i entuzjaści filmów wojennych. Jednym z nich jest “Me Before You” czyli po polsku “Zanim się Pojawiłeś” 2016 roku, będący zarazem kinowym debiutem i najbardziej znanym dziełem Brytyjki Sharrock Thea. Zanim się Pojawiłeś streszczenie Scenariusz i streszczenie Film oparty został na powieści o tym samym tytule, autorstwa Jojo Moyes. Co niezwykle ważne i stosunkowo rzadkie w przypadku adaptacji kinowych – za scenariusz odpowiada sama autorka książki. W domyśle ma to gwarantować jak największą spójność z pierwowzorem. Czy tak jest w istocie? Cóż, nim przejdziemy do filmu – warto zwrócić uwagę właśnie na materiał źródłowy. Tytuł Jojo Moyes jest w swoich założeniach do bólu oklepanym melodramatem, chociaż ma w sobie coś co go wyróżnia na tle pozostałych. Autorce bowiem udało się wpuścić sporo świeżego powietrza do tematu, który przecież niejeden czytelnik przerabiał już wiele razy. Tym czymś jest przede wszystkim spora dawka humoru oraz bardzo interesująco zarysowani bohaterowie. Pisząc scenariusz zawarta została spora dawka właśnie tych cech za które fani pokochali książkę, co w połączeniu z talentem reżyserskim Sharrock Thea dało calkiem przyzwoite rezultaty. Mamy więc najbardziej klasyczny przepis na melodramat – małe miasteczko, skromna dziewczyna Lou (Emilia Clarke) oraz bogaty, przystojny młodzieniec Will (Sam Claffin). Wspomniany bohater żył pełnią życia – podróżował, podrywał dziewczyny, bawił się. Czas przeszły jest tu nieprzypadkowy – Will zostaje sparaliżowany w wypadku. Lou to z kolei archetyp filmowej dziewczyny z małego miasteczka. Naiwna, może lekko zakompleksiona, nienauczona jak czerpać z życia pełnymi garściami. Niestety i jej los nie oszczędził. Bohaterka traci bowiem pracę i musi jak najszybciej znaleźć nowe zajęcie. Will potrzebuje opiekunki, Lou szuka możliwości zarobku. W ten sposób obydwoje trafiają na siebie, dziewczyna zostaje opiekunką sparaliżowanego mężczyzny. Matka Willa wybrała ją, mimo braku doświadczenia, z ważnego powodu. Will bowiem zamierza poddać się zabiegowi eutanazji. Jego rodzicielka liczy, że młodziutka, ale pełna naturalnego ciepła Lou przywróci mu chęć do życia. Dalsze losy są takie jak można by się spodziewać. Bohaterka postanawia pomóc młodemu chłopakowi i stara się wpłynąć na jego decyzję. Początkowo rzecz jasna na jaw wychodzą różnice wynikające z dotychczasowego trybu życia, ale do czasu. Z biegiem czasu, obydwoje poznają się coraz lepiej, widz ogląda jak miarowo rodzi się między nimi uczucie. Film oczywiście nie odniósłby sukcesu, gdyby nie znakomita reżyseria Sharrock Thea. Jak pokazuje opis – sama fabuła nie jest może szczególnie oryginalna, ale właśnie talent Sharrock oraz scenariusz Jojo doskonale tutaj zapracowały. Znakomicie wplecione elementy humorystyczne oraz te które wyciskają z odbiorcy łzy sprawiają, że przez film przechodzimy naturalnie, pozwalamy się oddać wydarzeniom na ekranie. Ogromna w tym zasługa głównych bohaterów. Słodka, naturalna, ludzka i pełna ciepła Lou gra tak, że widz najchętniej sam by się wtulił i wyżalił. Sarkastyczny, nieco melancholijny Sam też ostatecznie okazuje się być kimś, kim z początku się nie wydawał. W ten sposób powstaje znakomita mieszanka dramatu i komedii, sprawnie napisana przez reżyserkę oraz scenarzystkę. Dzięki temu widz ogląda kino ciekawe i poruszające. Obsada W głównej obsadzie znajdziemy następujących aktorów: Emilia Clarke, odtwórczyni głównej roli – Lou Clark Sam Clafin, główny bohater – Will Traynor Janet McTeer, matka bohatera – Camilla Traynor Charles Dance, ojciec bohatera – Stephen Traynor Brendan Coyle, ojciec bohaterki – Bernard Clarke Stephen Peacocke, lekarz/fizjoterapeuta, Nathan Filmy podobne do Zanim się Pojawiłeś Jak już było wspominane, same założenia nie są niczym nowym. Filmów z motywem miłości między dwójką kochanków pochodzących z różnych środowisk, którzy z różnych, często dość dramatycznych, powodów trafiają na siebie, było już co najmniej kilka. Zaliczyć można do nich poniższe produkcje: Szkoła Uczuć (2002) reż. Adam Shankman Najdłuższa Podróż (2015) reż. George Tillman Junior Horyzont Uczuć (2019) reż. Tim Trachte I że cię nie opuszczę (2012) reż. Michael Sucsy P.S Kocham Cię (2017) reż. Richard LaGravenese Za wcześnie umierać (1991) reż. Joel Schumacher Zanim się pojawiłeś – gdzie obejrzeć? Po takiej zachęcie zapewne pojawia się w głowie pytanie na temat filmu – gdzie go obejrzeć? Odpowiedź brzmi: zdecydowanie jest gdzie oglądać. W Polsce dostępny jest na kilku platformach. Przede wszystkim zobaczymy go w serwisie Netflix. Oprócz tego wykupić dostęp można także za pośrednictwem popularnego usługodawcy Player. Oprócz tego, pojawił się w ofercie HBO Max, które od niedawna jest dostępne na terenie naszego kraju. Pozostałe miejsca to AppleTV oraz Play Now. Można go również wypożyczyć za pomocą Polsat Box Go. Produkcja, której premiera miała miejsce w 2016 roku to naprawdę dobre kino. Spodoba się każdemu, niezależnie od kinowych preferencji. Można wręcz pokusić się o stwierdzenie, że jest to kolejny przykład na to, że dobre filmy podobają się niezależnie od reprezentowanego gatunku.... O prostocie w filmie “Amelia”30 czerwca 2022AktualnościAmelia to najpopularniejszy na świecie film fabularny francuskiej produkcji. Został wyreżyserowany przez Jean-Pierre’a Jeuneta, a jego oryginalny tytuł to Le fabuleux destin d’Amélie Poulain. Twórcami scenariusza do tego międzynarodowego hitu jest sam reżyser oraz Guillaume Laurant. Francuska premiera Amelii miała miejsce 25 kwietnia 2001 roku. Dziś, ponad 20 lat później, ta wzruszająca komedia romantyczna z nutą dramatu jest nadal chętnie oglądana i z czasem zyskała miano kultowej. O czym opowiada film “Amelia”? Amelia to opowieść o introwertycznej dziewczynie, która spędziła dzieciństwo w cieniu diagnozy wady serca, postawionej przez swojego niezbyt czułego ojca oraz śmiertelnego wypadku matki. Kiedy się usamodzielnia, jej życie staje się peanem na cześć prostych przyjemności. Jako dorosła kobieta, Amelia Poulain zostaje kelnerką w kawiarni Café des 2 Moulins i zamieszkuje niewielkie, ale przytulne mieszkanie, które odgrywa niemałą rolę, zarówno w samym filmie, jak i w życiu Francuzki. Pewnego dnia, Amelia odkrywa pewne puzderko, w którym wiele lat wcześniej, mały chłopiec ukrył cenne dla siebie przedmioty. Dziewczyna odnajduje pierwotnego właściciela pudełka, który zdążył już stać się dorosłym mężczyzną i powodowana ogromnym wzruszeniem, które wywołuje, oddając mu metalową skrzyneczkę, dochodzi do wniosku, że chce nieść ludziom radość. Film pokazuje zmagania Amelii z tym postanowieniem oraz jej drogę do odnalezienia swojego miejsca na świecie i prawdziwej miłości. Do odkrycia, że życie tak jak jej małe przjemnostki może być… proste. Obsada Rolę dwojga głównych bohaterów, czyli Amélie Poulain oraz Nino Quincampoix odtwarzają bardzo znani francuscy aktorzy- Audrey Tautou oraz Mathieu Kassovitz. W filmie pojawiają się także znani na arenie międzynarodowej Jamel Debbouze jako Lucien oraz Dominique Pinon jako Joseph. Nagrody Najważniejszymi i najgłośniejszymi wyróżnieniami w historii Amelii były nominacje do Oscarów w kategoriach: najlepsze zdjęcia, najlepszy film obcojęzyczny, najlepszy oryginalny scenariusz, najlepszy dźwięk. W rodzimej Francji Amelia otrzymała prestiżową nagrodę Césara jako: najlepszy film, film z najlepszą reżyserią, film z najlepszą muzyką, film z najlepszą scenografią. W Polsce zdobyła 2. miejsce w głosowaniu publiczności podczas Warszawskiego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego. Recenzja filmu “Amelia” Amelia ma w sobie coś z Piotrusia Pana i Alicji w Krainie Czarów. Jest ciepłą, lecz trochę zagubioną dziewczyną, która mimo dorosłego wieku zachowała w sobie dziecięcą naiwność i ciekawość. To jej urok, prostolinijność, drobne dziwactwa i umiłowanie prostych przyjemności sprawiają, że tak wspaniale ogląda się jej pocieszne poczynania i sympatyzuje z wszystkimi decyzjami, planami czy marzeniami. Nic dziwnego, że Amelia została okrzyknięta najlepszym francuskim filmem. Oprócz wielomilionowej publiczności, od dnia premiery, filmem zachwycali się także krytycy na całym świecie. Pierwszy obraz Jeuneta stał się prawdziwym hitem, a reżyser udowodnił, że potrafi tworzyć dla widzów naprawdę magiczne światy. Gra aktorska to w Amelii mistrzostwo. Tak samo można określić również scenografię, która ukazała Paryż w jeszcze bardziej romantycznym i onirycznym wydaniu niż w rzeczywistości, oraz muzyka Yanna Tiersena- kropka nad i pięknej fabuły. Amelia to współczesna baśń dla wszystkich, którzy czują się niekiedy wyobcowani w wielkim świecie. Jest pochwałą prostoty, daje nadzieję, rozbraja humorem, zmusza do refleksji i wzrusza. Filmy podobne do “Amelii” Fani Amelii odnajdą w późniejszej kinematografii kilka obrazów, które w jakimś stopniu przypominają lub nawiązują do historii Amelii Poulain. Jednym z takich filmów jest Duża ryba z 2003 roku, wyreżyserowana przez Tima Burtona. Duża ryba przypomina francuski przebój kolorystyką, a fantazyjną postacią “nie z tego świata” jest tu umierający na raka ojciec głównego bohatera. Kolejną propozycją może być Moja łódź podwodna z 2010 roku, w reżyserii Richarda Ayoade. Historia opowiada o dwojgu walijskich nastolatków, u których wyobraźnia (tak jak u Amelii) jest sposobem na radzenie sobie z niesprzyjającą rzeczywistością. Każdy, kto pokochał Amelię, doceni także film Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom, którego premiera miała miejsce w 2012 roku, a wyreżyserował go sam Wes Anderson. To kolejny obraz, w którym nawiązaniem do Amelii jest introwertyzm i dziecięca naiwność bohaterów, nietuzinkowa scenografia oraz ciekawe użycie kolorów jako symboli. Niczym nieskrępowana wyobraźnia, pierwsza miłość i przygoda w leśnej głuszy. Czego chcieć więcej?... Nic do oclenia (2010) – kultowa komedia dla wielbicieli żandarma Louisa de Funesa30 maja 2022AktualnościNic do oclenia to świetne kino dla całej rodziny. O czym opowiada obraz? Wreszcie, gdzie można obejrzeć “Nic do oclenia”? Między innymi na te pytania odpowiemy w tym artykule! Nic do oclenia – o czym jest film? Obraz jest francuską komedią, która opowiada o relacji między żandarmem a mafiosem. Jest to komedia romantyczna z elementami noir i thrillera. Reżyserem filmu jest Jean-Paul Clement, a w rolach głównych występują Grégoire Leprince-Sai Two, Laetitia Milot i Tcheky Kaino. Film opowiada historię Pierre’a, żandarma z paryskich przedmieść, który musi żyć z mafioso naszego kraju, Thibaultem. Kiedy Pierre trafia do więzienia, spotyka Mathilde, która również przebywa w więzieniu. Między nimi nawiązuje się relacja. Nic do stracenia to film pełen charakteru, humoru i napięcia. Obraz pokazuje też, jak zmienia się Francja. Mimo tego, że obsada próbuje nawiązać do starych filmów z żandardem, to widać też dość dobrze, że reżyseria stara godzić się to ze współczesnością. To pozytywny akcent. Tak tworzone filmy są bardziej wiarygodne dla widza. Czy film “Nic do oclenia” jest dostępny do obejrzenia online? Tak, jest. Można go obejrzeć na Amazon Prime. Aby mieć dostęp do filmu online, trzeba zapłacić kilkanaście złotych. W podobnych cenach można go też wypożyczyć w iTunes oraz Google Movies. Niestety, ale gdy wpiszemy w wyszukiwarkę takie zapytanie, jak nic do oclenia film online czy nic do oclenia vod, to szybko przekonamy się, że w tej chwili nie można zobaczyć tego filmu m.in. na Netflixie czy HBO Max. A szkoda. O czym jest film “Nic do oclenia”? Film Nic do stracenia opowiada o żandarmie imieniem Pierre (Grégoire Leprince-Sai Two), który mieszka na przedmieściach Paryża. Pierre pracuje w policji, ale nie lubi swojej pracy. Jego ojciec jest emerytowanym żandarmem, a Pierre dorastał, obserwując, jak jego ojciec doprowadza przestępców przed oblicze sprawiedliwości. Pierre utknął na przedmieściach, gdzie większość czasu spędza na czytaniu powieści detektywistycznych i fantazjowaniu o życiu żandarma. Pewnego dnia poznaje mafioso o imieniu Thibault. Po pewnym czasie Pierre i Thibault nawiązują relację, ale muszą utrzymywać ją w tajemnicy. To właśnie wokół relacji tej dwójki skonstruowano główną oś fabularną filmu. “Nic do oclenia” a inne francuskie komedie Jeśli uważasz, że era dobrych francuskich komedii skończyła się wraz z filmami, gdzie występował Louis de Funes, to dzięki tej produkcji znów możesz poczuć się jak w domu. Jak w dobrze znanym miejscu, gdzie wszystko do siebie idealnie pasuje. To świetny, pod wieloma względami, sentymentalny powrót do przeszłości dla osób, które chcą po prostu miło spędzić czas przed telewizorem. Seans nie ciągnie się, nie jest nachalny, czy zbyt mocno „udramatowiony”, co przecież jest bolączką wielu współczesnych komedii — nie tylko tych francuskich. Co więcej, nie ma też tutaj nudnych, wpychanych na siłę gagów. To po prostu dobry, śmieszny film, gdzie daje się też odczuć chemię między odtwórcami głównych ról. Wydaje się, że to właśnie ta kwestia zostanie szczególnie doceniona przez widzów. W ostatecznym rozrachunku, jeśli zdecydujecie się zobaczyć to dzieło, raczej spełni ono Wasze oczekiwania. To także dobra okazja, by wprowadzić w świat komedii z żandarmami w tle młodsze pokolenia — a stąd już tylko krok do legendarnych produkcji z Loiusem de Fines! Podsumowując, jeśli chcesz miło spędzić czas, zobacz ten film. Masz ogromne szanse na to, że spełni on Twoje oczekiwania z nawiązką!... Furia – film, w ktorym Brad Pitt znów rozprawia się z nazistami30 maja 2022AktualnościFuria to film z Bradem Pittem, który pod wieloma względami zaskoczył krytyków. Pozornie błahy obraz osadzony w realiach II Wojny Światowej okazał się być świetną produkcją, która wciąż ma wielu fanów. Gdzie można zobaczyć film Furia online? Czy warto? O czym jest film “Furia” z 2014 roku? Film Furia opowiada o oddziale elitarnych żołnierzy, który zostaje wezwany na pomoc mieszkańcom małego niemieckiego miasteczka. Amerykanie odpowiadają tam za zabezpieczenie linii zaopatrzeniowych. Nazistowscy żołnierze starają się zdobyć jak najwięcej zapasów, bo w mieście nie mają szans na przeżycie. Ogólnie rzecz biorąc, film Furia opowiada o załodze czołgu, który podejmuje heroiczną próbę zatrzymania lokalnego niemieckiego kontrnatarcia. Trudno tutaj dopatrywać się patosu i wojennej estetyki. To typowy przedstawiciel “brudnych” wojennych filmów, gdzie reżyser nie stroni od pokazania brutalności działań wojennych na szeroką skalę. Sierżant, którego rolę gra Brad Pitt, robi wszystko, by utrudnić Niemcom wykonanie tego zadania. Wspiera go załoga czołgu, która — koniec końców — musi mierzyć się samodzielnie z liczniejszymi wojskami nazistowskimi. Czy Amerykanie wykonają zadanie? A jeśli tak, to za jaką cenę? Film Furia — jakie recenzje zebrał? New York Times napisał, że Furia to film, który oglądało się dobrze. To film wojenny, który jest bardzo dobrze skonstruowany, ale też bardzo realistyczny. Nie jest to typowy reprezentant kina pop-war, ale raczej dzieło o wojennej rzeczywistości. Podobną opinię wyraził Observer. Wall Street Journal zauważył, że scenografia i kostiumy w filmie Furia są bardzo dobrze zrobione. Odgłosy wojny są bardzo realistyczne, co również świadczy o tym, że film nie został wygenerowany przez CGI. Na szczególne wyróżnienie zasługują również aktorzy występujący w filmie Furia. Trudno tu wskazać słabe ogniwo, a Brad Pitt bez wątpienia uciągnął swoją rolę. Kto skomponował muzykę do filmu Furia? Kompozytor Carl Smith jest dobrze znanym nazwiskiem w dziedzinie ścieżek dźwiękowych. Urodził się w Nowej Zelandii, ale obecnie mieszka w Stanach Zjednoczonych. Znany jest przede wszystkim z pracy nad serialem animowanym “Futurama”, ale ma na swoim koncie także muzykę do wielu filmów i programów telewizyjnych. W filmie “Furia” stworzył oryginalną ścieżkę dźwiękową. Gdzie obejrzeć film Furia online? Film Furia został wyemitowany 2 września 2014 roku. Film jest dostępny w serwisach Netflix, amazon Prime oraz iTunes. Można go również znaleźć w Sklepie Play. Nic nie stoi też na przeszkodzie, by w jednej z e-księgarni lub na portalach aukcyjnych kupić wersję DVD – te wciąż są w obiegu. Podobne produkcje. Na te filmy wojenne również warto zwrócić uwagę! Jeśli chcesz obejrzeć dobry film o II wojnie światowej, to powinieneś sięgnąć także po kilka innych tytułów. Jednym z nich jest Słoń, który opowiada o wydarzeniach z czasów II wojny światowej w Japonii. Historia opowiada o amerykańskim żołnierzu w armii japońskiej, który walczy o sprawę japońską. Innym filmem wartym obejrzenia jest Zaginiona eskadra, opowiadający o wojnie na Pacyfiku. Film opowiada o wydarzeniach związanych z bitwą o Midway – japońskim ataku lotniczym na bazę amerykańskich sił powietrznych. Innym dobrym filmem jest Szeregowiec Ryan, który również opowiada o II wojnie światowej. Fabuła filmu rozgrywa się w kontekście inwazji w Normandii. Jest jeszcze wiele innych wartych obejrzenia filmów, które dotyczą II wojny światowej. Jeśli jesteś zainteresowany obejrzeniem dobrego filmu o II wojnie światowej, to powinieneś się na niego wybrać. Zakończenie Film Furia to wspaniała przygodówka, która opowiada o wojennej rzeczywistości. Doskonały scenariusz i aktorzy, którzy w nim grają, sprawiają, że film jest bardzo interesujący. Na uwagę zasługuje również ścieżka dźwiękowa. Dlatego Furia to świetny film dla wszystkich tych, którzy lubią filmy wojenne, w których główni bohaterowie nie boją się „ubrudzić sobie rąk”.... Dzikość serca – co takiego jest w filmie z 1990 roku, że wciąż się go ogląda?30 maja 2022AktualnościFilm “Dzikość serca” to pewnego rodzaju fenomen. Produkcja z 1990 roku wciąż cieszy się ogromną popularnością, a dla wielu osób obraz urósł już do rangi kultowego, a muzyka z filmu Dzikość Serca to już właściwie klasyk. Co warto wiedzieć o tej produkcji? O czym jest film Dzikość serca? Film Dzikość serca opowiada o historii dwojga ludzi, którzy zakochali się w sobie w nietypowy sposób. W małym miasteczku Lumberton zakochują się w tej samej osobie, a związek ten naraża ich oboje na niebezpieczeństwo. Wszystko zaczyna się od spotkania Sailora Robertsa (Nicolas Cage) i Williego Vincenta (Matthew McConaughey) w barze. O ile samo spotkanie Sailora i Williego jest trochę nietypowe, o tyle cała sytuacja jest dziwna tylko na początku. Wkrótce zdają sobie sprawę, że grozi im to samo niebezpieczeństwo i zaczynają szukać sposobu, jak mogą się przed nim uchronić. Film Dzikość serca — obsada Znajdziemy tu prawdziwą plejadę gwiazd, które nawet dziś, w trzy dekady po premierze filmu, wciąż mogą pochwalić się statusem legend. W Dzikości serca wystąpili m.in.: Sailor Roberts – Nicolas Cage Willie Vincent – Matthew McConaughey Juanita Roberts – Laura Dern Porucznik Holly Martini – Elizabeth Pena Porucznik Lassard – Brian Doyle-Murray Hardy – David Johansen Porucznik Parker – Jonathan Pena Ciekawostki z filmu Dzikość serca – Muzyka do filmu Dzikość serca została skomponowana przez Angelo Badalamenti i zaśpiewana przez zespół Heart. Ta piosenka była dla nich trampoliną do sukcesu, a dziś to jedna z legend amerykańskiego rocka. Muzyka napisana przez Badalamentiego została również wykorzystana w wielu filmach oraz w serialu Twin Peaks. – Nicolas Cage pokazał swoje wielkie umiejętności aktorskie nie tylko w tej produkcji, ale także w wielu innych filmach. Jednak już w latach 90. był znanym aktorem. Jego popularność wynikała nie tylko z talentu, ale także z wyglądu – Nicolas ma bardzo nietypową urodę, dlatego często pojawia się w filmach i serialach jako postać, która znajduje się w szczególnej sytuacji. – Scena z Jimim Hendrixem nie została zaplanowana. Dzikość serca – gdzie obejrzeć film online? Jeśli chcesz obejrzeć film Dzikość serca, możesz to zrobić na wiele sposobów. Pierwszym sposobem jest szukanie DVD w sklepach. Oczywiście w takim przypadku cena będzie znacznie wyższa niż wtedy, gdy film jest dostępny w Internecie. Ponadto w wielu sklepach sprzedaje się tylko kilka egzemplarzy, które prawdopodobnie zostaną szybko wyprzedane po ich upublicznieniu. Jeśli chcesz obejrzeć film Dzikość serca w Internecie, musisz skorzystać z legalnego serwisu. Tak popularny film można znaleźć w wielu różnych platformach. Można tu wskazać na przykład na Chili, iTunes, czy Sklep Play. Raz na jakiś czas produkcja pojawia się też w uslugach VOD, które bazują na modelu abonamentowym, jak HBO Max, Disney+ czy niezwykle popularnym w Polsce Netflixie. Dzikość serca – piękna opowieść o miłości? Film, który powstał na podstawie powieści, to dziś właściwie kanon oraz punkt odwołania, do którego w mniej lub bardziej wyrafinowany sposób stara się nawiązać wielu współczesnych reżyserów. Filmy z wątkiem romantycznym w tle to gatunek, który wciąż ma się bardzo dobrze. Nie powinno więc dziwić, że reżyserowie szukają inspiracji. Sporo robi też sentymentalna podróż do USA z przełomu lat 80. i 90. XX wieku. To wspaniała wędrówka. Zwłaszcza teraz, kiedy jesteśmy bombardowani obrazem Stanów jako super-nowoczesnego państwa z budynkami, które sięgają nieba i setkami superbohaterów w tle. Warto jednak zwrócić uwagę na to, że pod pewnymi względami Dzikość serca ociera się nawet o film drogi. To właśnie ta niejednoznaczność, a także subtelne smaczki, jakie widzom serwuje reżyser, to kolejne fundamenty, którym produkcja zawdzięcza swój globalny sukces. Warto docenić też Cage’a – bez wątpienia dorzucił do sukcesu tej produkcji ogromną cegiełkę. Czy w bliskiej przyszłości do kin wejdzie równie dobry film, który zgarnie np. Złotą Palmę? Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Jest jednak więcej niż pewnym, że dla całego zachodniego świata jest to już film-symbol. Kreacje Bobby’ego, Sary czy Luli to dziś punkty odniesienia, dzięki którym Wild a Heart wciąż cieszy się niesłabnącą popularnością. I jest niemal pewne, że swój status utrzyma także i w kolejnych dekadach — bez względu na to, jak rozwinie się światowa kinematografia.... Narodziny gwiazdy – bardzo udany remake23 lutego 2021Ciekawostki / Recenzje filmówHistoria filmu Narodziny gwiazdy (anglojęzyczny tytuł: A Star Is Born) rozpoczęła się w latach 30. Pierwotną wersję tej opowieści wyreżyserował William Augustus Wellman. Narodziny gwiazdy z 1937 r. poruszały problem kariery i alkoholizmu w środowiskach aktorskich. Druga wersja to musical z 1954 roku, gdzie w rolach głównych wystąpili Judy Garland i James Mason. Trzecia wersja z 1976 roku stała się światowym hitem. Początkującą piosenkarkę zagrała Barbra Streisand, a partnerował jej Kris Kristofferson. Film Narodziny gwiazdy zapadł mocno w pamięci widzów – w 2013 roku realizacją czwartej wersji zajęło się Bollywood, przy czym ta egzotyczna produkcja przekształciła słynną historię filmową pod gusta widzów w Indiach. Czwarta wersja filmu (trzecia amerykańska) to film Narodziny gwiazdy z 2018 roku. Z dnia na dzień ekranizacja stała się ulubieńcem widzów na całym świecie. Znakomity dobór aktorów, takich jak Lady Gaga i Bradley Cooper sprawiły, że każdy chciał iść do kina. Dziś – nie tylko z powodu pandemii koronawirusa – ogląda się Narodziny gwiazdy online. Ciekawostki o filmie Narodziny gwiazdy Główną bohaterkę miała zagrać Beyonce. Stało się jednak inaczej – rolę w Narodzinach gwiazdy zdobyła Lady Gaga. Współczesna królowa popu w trakcie kręcenia filmu nie nakładała na twarz makijażu – używała jedynie kremu nawilżającego oraz balsamu do ust. Przekonała Coopera do śpiewania na żywo, dzięki czemu piosenki z filmu Narodziny gwiazdy wypadły bardzo realistycznie. Lady Gaga musiała zmierzyć się z bardzo trudną sytuacją – kilka minut po tym, jak przekazano jej wiadomość o śmierci jej przyjaciółki, musiała zaśpiewać utwór I’ll Never Love Again. Niektóre sceny powstawały w 2017 roku podczas Festiwalu Coachella, którego uczestnicy płacili po dziesięć dolarów za to, że mogli przyglądać się scenom kręconym do filmu. W filmie Narodziny gwiazdy obsada dała z siebie wszystko: Bradley Cooper musiał korzystać ze sztucznej opalenizny oraz zabiegów, które sprawiały, że miał zaczerwienione oczy w scenach, gdzie górę brały problemy z alkoholem. Bradley Cooper w Narodzinach gwiazdy przez rok uczył się gry na gitarze – jego nauczycielem i konsultantem był Lukas Nelson (którego ojciec to Willie Nelson, legenda muzyki country). O Filmie Narodziny gwiazdy opinie krytyków filmowych są wyjątkowo wysokie. Muzyka z filmu Narodziny gwiazdy Film na faktach Narodziny gwiazdy to nie tylko piękna i wzruszająca historia miłosna czy pokazanie ścieżki kariery wielkiej gwiazdy. Dla wielu ludzi jest to wspaniała muzyka, która zresztą zdobyła wiele nagród. Muzyka w filmie Narodziny gwiazdy, szczególnie utwór Shallow, była na topie światowych list najpopularniejszych albumów (aż w 21 krajach). Liczne nagrody za najlepszą piosenkę zaskoczyły jej twórców: Oscar w kategorii “najlepsza piosenka” oraz Złoty Glob (w tej samej kategorii). W 2019 roku album otrzymał cztery nominacje do Nagrody Grammy, ale to piosenka “Shallow” otrzymała statuetki w kategoriach “najlepsza piosenka napisana do filmu” oraz “najlepsze wykonanie w duecie/zespole”. Narodziny gwiazdy – nasza opinia Jest coś, z czym zgadzają się widzowie filmu Narodziny gwiazdy – recenzja. Nie da się nie zachwycać tym filmem. Nie dość, że film zdobył uznanie krytyków filmowych, to oszalał na jego punkcie cały świat. Historia głównych bohaterów wydaje się być nieśmiertelna – bez względu na epokę, w której powstawały kolejne wersje filmu, opowieść o miłości połączonej z przeobrażaniem skromnej i utalentowanej dziewczyny w wielką gwiazdę nigdy się nie znudzi. Narodziny gwiazdy jako opis ścieżki wielkiej kariery z pewnością nie zmieni się i przy filmie, który być może powstanie za kolejne 20 – 40 lat. Taka historia zawsze będzie się podobać widzom, chociaż jej koniec nie wiąże się “happy endem”. Jak się okazuje, bycie gwiazdą ma swoje blaski i cienie, a problem alkoholowy prędzej czy później pokazuje swą niszczycielską sił. Film wzbudza wiele emocji, zapewne dlatego Narodziny gwiazdy otrzymał nominacje do nagród filmowych i muzycznych. Jest to film, do którego widzowie jeszcze przez wiele lat będą chętnie powracać. Oby takich arcydzieł filmowych było jak najwięcej! Fot: screen z trailera filmu na YouTube... Ostatni Górale – film, który zaskakuje23 lutego 2021Ciekawostki / Recenzje filmówOglądając film Ostatni Górale trudno oprzeć się wrażeniu, jakby śledziło się losy ludzi żyjących w zupełnie innym świecie. Zachwyca nie tylko przyroda i jej piękne ujęcia w wysokiej rozdzielczości, ale również wyjątkowość górali – ich życie znacznie różni się od tego, które tak dobrze znamy. Dlatego też produkcja pozwala nam poznać codzienność ludzi, którzy poświęcili swoje życie górskim szlakom i którzy postanowili stawić czoła wszystkim gwałtownym zmianom pogody oraz trudnej pracy będącej nieodłączną częścią każdego ich dnia. Co sprawiło, że film dokumentalny Ostatni Górale zyskał tak duże uznanie krytyków i zachwycił widzów na całym świecie? Ostatni Górale – o czym opowiada film? Film przedstawia portrety kilku polskich górali, którzy jako jedni z nielicznych zdecydowali się na kontynuowanie tradycji swoich przodków, a ich życiem stały się góry. Polska, którą możemy zobaczyć na ekranie, zapiera dech w piersiach pięknymi widokami – soczyście zielone lasy, przezroczyste rzeki i błękitne jeziora to tylko jedne z niewielu krajobrazów ukazanych w filmie. Bardzo dużym plusem produkcji jest także próba lepszego zrozumienia takich osób jak górale. Ciekawe wypowiedzi poszczególnych ludzi w połączeniu z pokazaniem najważniejszych symboli góralskiej kultury pozwalają widzom na dostęp do niezwykłej wiedzy o grupie etnicznej, która w ostatnich latach staje się coraz mniej liczna. Co jest takiego wyjątkowego w filmie Ostatni Górale? Chcąc lepiej poznać takie osoby, jak górale, film dokumentalny okazuje się jednym z najbardziej skutecznych sposobów na bliższe przyjrzenie się regionalnym tańcom, śpiewom i codziennej pracy. Producenci nie starali się przy tym koloryzować rzeczywistości – Ostatni Górale narzekają na przenikające zimno, silny wiatr oraz na nagłe załamania pogody. Uciążliwa jest także sama ich praca w górach. Do niektórych miejsc można dotrzeć jedynie pieszo lub konno, co znacznie komplikuje wykonywanie codziennych obowiązków. Przedstawienie tak realnego sposobu ich życia sprawia, że zapominamy o micie, który często towarzyszy góralskiej codzienności – niejednokrotnie wyobrażamy ją sobie jako niemalże idylliczną, pełną sielanki i podążania za piękną naturą. Ukazując taką grupę etniczną, jak górale, film rozlicza się z nieprawdziwymi pogłoskami, skupiając się na tym, by jak najlepiej udokumentować wszystkie codzienne rytuały osób mieszkających w górach. Dlaczego „Ostatni Górale”? Wraz z szybko rozwijającym się światem coraz częściej zanikają miejsca cechujące się własną tożsamością. Górale taką tożsamość mają bardzo silną – ich regionalizm oraz chęć zachowania tradycji szanowanych od pokoleń to jedne z najważniejszych misji ich życia. Tego typu filmy utrwalają tę kulturę, pokazując wszelkiego rodzaju instrumenty używane do folklorystycznych utworów czy piękne, pełne kolorów stroje. Nie mniejsze znaczenie mają tańce, które w przypadku górali okazują się wyjątkowe i zachwycają już od pierwszych kroków. Warto przy tym wspomnieć, że górale posługują się także bardzo charakterystycznym językiem – dopracowane pod każdym względem obraz i dźwięk filmu to gwarancja jak najlepszego poznania tej świetnie zachowanej kultury. Decydując się na film Ostatni Górale, “gdzie obejrzeć” jest częstym pytaniem towarzyszącym przyszłym widzom. Pocieszyć może fakt, że film cechuje się dużą dostępnością – aby móc cieszyć się seansem, wystarczy wygodny fotel lub sofa, ciepła kawa czy herbata oraz strona internetowa, która umożliwi nam obejrzenie dokumentu w wysokiej rozdzielczości. Jeśli chcesz przenieść się na dłuższą chwilę do całkiem innego świata, który jak się okazuje, jest całkiem niedaleko, zobacz Ostatnich Górali – z pewnością zostaną oni w twojej pamięci na bardzo długi czas. Fot: screen z trailera filmu na YouTube... Za jakie grzechy dobry Boże – świetna komedia z ksenofobicznym tłem22 lutego 2021Ciekawostki / Recenzje filmówFrancuska kinematografia to dla wielu widzów przede wszystkim doskonałe komedie. Na ogół mniej w nich slapstickowych gagów i dużo więcej finezji niż w popularnych odpowiednikach rodem z Hollywood. Obecnie twórcy znad Sekwany starają się w komediach nie tylko rozbawiać, ale też mają do przekazania ważną misję. Jest nią walka ze stereotypami dotyczącymi pochodzenia etnicznego, religii i płci. Jak się wydaje, najbardziej cenionym scenarzystom i reżyserom udaje się przy okazji zakpić z tego, co wciąż kojarzy się z francuskim dziedzictwem spod znaku mężów stanu, takich jak François Mitterrand czy Charles de Gaulle. Za jakie grzechy? Qu’est-ce qu’on a fait au Bon Dieu, francuski film komediowy z 2014 roku w reżyserii Philippe’a de Chauverona, znany polskiemu widzowi pod tytułem Za jakie grzechy, Dobry Boże?, to na pozór niezobowiązująca komedia, doskonale wpisująca się we francuskie kino rozrywkowe ostatnich lat. To, co można zauważyć po kilku czy kilkunastu minutach, to między innymi reżyseria na dobrym poziomie i całkiem finezyjne aktorstwo z ciekawymi rolami żeńskimi. Natomiast główny męski bohater – twardogłowy mąż i ojciec, Claude Verneuil – jaki się jak klasyczny przedstawiciel francuskiej klasy wyższej (burżuazji) – uważający siebie za ostoję konserwatyzmu. Za ostoję na pozór groźną, choć tak naprawdę zagubioną i mającą sporo kłopotów z utrzymaniem rodziny (córek) w ryzach. Główna oś filmu opiera się na utartym schemacie, czyli mężu i ojcu szukającym dla córek jak najlepszej partii. Już sama tematyka jawi się jako niezły temat na komedię o stosunkach rodzinnych, choć współczesnego widza by nie to nie zadowoliło. Rasizm – nie wulgarny, ale mocno zakorzeniony we francuskiej mentalności – to słowo-klucz. Wszystkie cztery córki oddały swe serca mężczyznom, których urodę czy kulturę trudno w stu procentach przypisać do etosu Francuza o białej skórze. Owszem – Żyd, Arab, Chińczyk i Afrykanin – doskonale mówią w języku Woltera, ale nie wyglądają na rdzennych Europejczyków. Tak jak mocno różnią się od siebie zięciowie, tak i odmienne są siostry. Choćby stąpający twardo po ziemi Chińczyk związał się z wrażliwą (aż nadto) artystką. Poniekąd pogodzony z tym, że trzy córki mają już mężów nie-Francuzów, Claude łudzi się, że najmłodsza wyjdzie za tzw. prawdziwego Francuza (najlepiej katolika). A kim okaże się ostatni z zięciów? Z pewnością katolikiem, ale z nieoczywistej (czy aby na pewno?) bajki. Całkiem zgrabne dialogi i niezły pomysł, oczywiście biorąc pod uwagę, że to kino stricte rozrywkowe, to nie wszystko. Stereotypy dotyczące rasizmu i ksenofobii – występujące także między zięciami Claude’a – uzupełniane są przez kolejne. Tak jak w wielu komediach, i w realnym życiu, okazuje się, że wiele nieporozumień można załagodzić podczas suto zaprawianej biesiady. I że w sytuacji ekstremalnej kochający ojciec jest w stanie przyznać się do błędów. Więcej, będzie starał się je naprawiać. Za jakie grzechy dobry Boże – recenzja Opinie o filmie Za jakie grzechy Dobry Boże są pochlebne. Odpowiedzialny za reżyserię i częściowo za scenariusz Philippe de Chauveron stworzył film, który powinien przypaść do gustu osobom, które wcześniej z przyjemnością oglądały filmy Dany’ego Boona (Jeszcze dalej niż Północ czy Nic do oclenia). Natomiast jeżeli ten rodzaj humoru wydaje się zbyt przaśnym, można odpuścić. Chociaż Za jakie grzechy, Dobry Boże warto traktować jako ginący gatunek kina popularnego, które nie oparło się poprawności politycznej. To ważny atut dla choć trochę myślącego widza. Za jakie grzechy Dobry Boże – gdzie obejrzeć film? Film można obejrzeć w internecie – Za jakie grzechy, dobry Boże jest np. na VOD. Niekiedy też komedia pojawia się w telewizji. Współczesna Francja widziana w krzywym zwierciadle potrafi kpić z samej siebie. To ważny powód, by spędzić niecałe dwie godziny w towarzystwie czterech pięknych córek i ich kochającego ojca. Ksenofoba, ale też poczciwca. Fot: screen z trailera na YouTube...
